ดาราศาสตร์และอวกาศ

ฐานฟากฟ้า ณ หว้ากอ

ฐานมนุษย์กับดวงดาว

ฐานพระมหากษัตริย์ ราชวงศ์ไทยกับดาราศาสตร์

ฐานความเป็นไปในจักรวาล

ฐานเทคโนโลยีอวกาศและเอกภพ

ดาวอังคาร [Mars] i = 6,794 กิโลเมตร ดาวพฤหัสบดี 550 ล้านกิโลเมตร
    ดาวเคราะห์สีแดงเพราะพื้นผิวมีธาตุเหล็กสูง คาบ 1 วัน ยาวนานพอ ๆ กับ 1 วันของโลกมีแกนเอียงกับทางโคจรรอบ
ดวงอาทิตย์พอ ๆ กับโลกเกิดฤดูกาลคล้ายโลก แกนในเป็นโลหะเหล็กและกำมะถันพื้นผิวเป็นดิน หินแข็ง คล้ายโลกซากตะกอน
ทับถมของหินชั้นที่ก้นหลุมบอกร่องรอยการเคยเป็นทะเลสาบ หรือมหาสมุทรมาก่อนร่องทางยาวคดเคี้ยวอาจเกิดจาก
ธารน้ำแข็งคล้ายบนโลกมีดวงจันทร์ 2 ดวง คือ โพบอสกับไดมอส อาจเป็นดาวเคราะห์น้อยที่ถูกดูดจับไว้ภายหลัง

ดาวพฤหัสบดี [Jupiter] i = 142,984 กิโลเมตร ดาวเสาร์ 649 ล้านกิโลเมตร
    เป็นดาวเคราะห์ก๊าซยักษ์ที่ขนาดใหญ่จนสามารถจุโลกได้ประมาณ 1,400 ดวง มีจุดแดงใหญ่เป็นพายุหมุนรุนแรงขนาดใหญ่
่กว่าโลก 3 เท่าชั้นบรรยากาศปั่นป่วนด้วยกระแสลม พายุหมุน ฟ้าแลบ ฟ้าร้องและกลุ่มเมฆ และพายุหมุนรุ่นแรงรูปไข่สีขาว
ในบรรยากาศมีการรวมตัวกันเป็นปกติ แกนในคงเป็นไฮโดรเจนและฮีเลียมเนสำคัญล้อมรอบด้วยวงแหวนบาง ๆ 3 ชั้น
และสนามแม่เหล็กแผ่อาณาเขตกว้างไกล มีวงแถบรังสีห่อหุ้มตัวดาวพฤหัสบดีคล้ายโลก ต้นปีค้นพบบริวารดาวพฤหัสบดี
ีรวม 28 ดวง บริวาร 4 ดวงใหญ่พบโดย กาลิเลโอ กาลิเลอี คือ ไอโอ ยุโรปา แกนิมีด คัสลิสโต

ดาวเสาร์ [Saturn] i = 120,536 กิโลเมตร ดาวยูเรนัส 1,443 ล้านกิโลเมตร
    ดาวเคราะห์แห่งวงแหวนดวงไกลสุดที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่ามีความหนาแน่นน้อยกว่าน้ำ ถ้ามีทะเลสาบกว้างพอ
ดาวเสาร์จะลอยน้ำได้ วงแหวนอาจเป็นบริวารที่อยู่ใกล้ดาวเสาร์มากเกินไปแรงโน้มถ่วงสูงของดาวเสาร์ดึงฉีกแตกกระจาย
์และดึงดูดให้โคจรอยู่รอบพบพายุหมุนรูปไข่อายุยาวนานอยู่ในแถบเมฆรอบดวงคล้ายบนดาวพฤหัสบดีแกนในอาจเป็นหินหอหุ้ม
ด้วยชั้นไฮโดรเจนแข็ง บรรยากาศหนาทึบด้วยก๊าซไฮโดรเจน ฮีเลียมคล้ายดาวพฤหัสบดี วงแหวนหลายพันประกอบด้วยก้อนหิน
และน้ำแข็งขนาดต่าง ๆ กัน สิ้นปี ค้นพบบริวารดาวเสาร์รวม 30 ดวง ดวงที่น่าสนใจคือ ไททัน บริวารดวงใหญ่สุด
บรรยากาศหนาทึบคล้ายสภาพดั้งเดิม เมื่อโลกแรกเกิดไอเอปตัส พื้นผิวครึ่งหนึ่งปกคลุมด้วยหิมะอีกครั้งหนึ่งมืดคล้ำเก่าแก่

ดาวยูเรนัส [Uranus] i = 51,118 กิโลเมตร ดาวพลูโต 1,419 กิโลเมตร
    ดาวเนปจูน 1,627 ล้านกิโลเมตร ดาวเคราะห์หมุนตะแคงกลิ้งไปรอบดวงอาทิตย์ที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ขั้วเหนือเบนจาก
แนวดิ่ง 98 องศา จึงดูคล้ายหมุนรอบตัวเอง กลับทิศกับดาวเคราะห์ดวงอื่น และกลิ้งตะแคงไปรอบดวงอาทิตย์ในคาบการ
โคจรรอบดวงอาทิตย์ 84 ปี ขั้วหนึ่งหันเข้าหาดวงอาทิตย์เป็นเวลากลางวันตลอดเวลานาน 21 ปี ก๊าซมีเทนในบรรยากาศชั้น
บนดูดซับแสงสีแดงทำให้มองเห็นดาวยูเรนัสมีสีน้ำเงินเขียว แกนในเป็นเหล็กและหินแข็งขนาดเล็ก บรรยากาศประกอบด้วย
ไฮโดรเจน ฮีเลียม มีเทน อะเซทิลีนแอมโมเนียและน้ำแข็ง ค้นพบวงแหวนบาง ๆ 10 ชั้น สิ้นปี ค้นพบบริวารดาวยูเรนัส 21 ดวง

ดาวเนปจูน [Neptune] i = 49,528 กิโลเมตร ดาวพลู 1,419 กิโลเมตร
    ดาวเคราะห์ที่ผลัดกันเป็นดวงนอกสุดในระบบสุริยะกับดาวพลูโตมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าถูกค้นพบในตำแหน่งเดียวกับผลการ
คำนวณล่วงหน้า ว่าต้องมีดาวเคราะห์ดวงหนึ่งรบกวนการโคจรของดาวยูเรนัส ก๊าซมีเทนในบรรยากาศดูดซับแสงสีแดง
จึงมองเห็นดาวเนปจูนมีสีน้ำเงินเขียวแกนในเป็นแกนหินขนาดเท่าโลก บรรยากาศห่อหุ้มด้วยไฮโตรเจน ฮีเลียม มีเทน และแอมโมเนียคล้ายดาวยูเรนัสค้นพบจุดดำใหญ่เป็นพายุหมุนขนาดเท่าโลก ค้นพบวงแหวน 4 ชั้น ค้นพบบริวารของดาวเนปจูน
8 ดวง ดวงที่น่าสนใจคือ ไตรตัน บริวารดวงใหญ่สุดมีขนาดพอ ๆ กับดวงของโลกโคจรสวนทางกับการหมุมรอบตัวเอง
ของดาวเนปจูน จึงอาจเป็นบริวารที่ถูกดูดจับไว้ภายหลัง

ดาวพลูโต [Pluto] i = 2,320 กิโลเมตร ดาวเนปจูน 1,419 ล้านกิโลเมตร
    ดาวเคราะห์ผิดแปลกจากเพื่อนบ้านดวงเล็กที่สุดในระบบสุริยะ ปกติเป็นดาวเคราะห์ดวงไกลสุดในระบบสุริยะบางช่วงของ
วงโคจรราว 20 ปี ดาวพลูโตอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่า ดาวเนปจูนมีวงโคจรรีแคบและเอียงจากระนาบสุริยะวิถีมากที่สุด
ผิดพวกจากดาวเคราะห์เพื่อนบ้านในระบบสุริยะ ถ้าค้นพบในปัจจุบันอาจถูกจัดให้เป็นวัตถุน้ำแข็งแทนการเป็น ดาวเคราะห์
แกนในอาจเป็นหิน ห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งบรรยากาศประกอบด้วยก๊าซไนโตรเจนคาร์บอนไดออกไซด์ มีเทน บรรยากาศอาจมีเฉพาะ
เมื่อดาวพลูโตอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์แต่ก๊าซเย็นจัดแข็งตัวเมื่ออยู่ไกลออกไป มีดาวบริวารคือ คารอน ขนาดราวครึ่งหนึ่งของ
ดาวพลูโตจึงเป็นบริวารดวงใหญ่สุดเมื่อเทียบกับดาวเคราะห์ดวงแม่โคจรรอบดาวพลูโตโดยหันด้านเดียวหาดวงแม่
่ลักษณะคล้ายดวงจันทร์ของโลก

หน้าที่ 1 | 2