การพัฒนาอุตสาหกรรมของประเทศไทยเริ่มต้นอย่างจริงจังเมื่อปลาย พ.ศ. 2500  รัฐบาลมีนโยบายส่งเสริมอุตสาหกรรมเพื่อตอบสนองความต้องการด้านการอุปโภคและบริโภคภายในประเทศ  และเป็นการลดปริมาณการส่งสินค้าเข้าอย่างแท้จริง  อุตสาหกรรมในยุคนี้จึงมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมน้อยมาก  เพราะภาวะมลพิษส่วนใหญ่ที่อยู่ในรูปของเสียที่เกิดจากสารและวัตถุดิบที่ใช้  ซึ่งสามารถย่อยสลายได้แงตามธรรมชาติ  ประกอบกับที่ตั้งของโรงงานอุตสาหกรรมยังอยู่กันอย่างกระจัดกระจาย  เมื่อปี 2512    ประเทศไทยมีโรงงานอุตสาหกรรมที่ได้รับอนุญาตเพียง  63 โรง  ทำให้การย่อยสลายสารพิษหรือการฟอกตัวของระบบนิเวศยังคงรักษาสภาพสมดุลหรือใกล้เคียงกับธรรมชาติอยู่ได้ 
  10  ปีต่อมา  นโยบายรัฐบาลได้หันเหไปเน้นส่งเสริมอุตสาหกรรมและการผลิตสินค้าเพื่อส่งงออก  ผลการพัฒนาปรากฏว่าเมื่อสิ้นสุดปี 2552  ประเทศไทยมีโรงงานทีได้รับอนุญาตในการประกอบการสูงถึง  19,691  โรง  เพิ่มขึ้นจากปี 2512  ถึง 30 เท่า  ในจำนวนนี้ประกอบไปด้วยอุตสาหกรรมอาหารซึ่งมีจำนวนมากที่สุดถึง  4,200  โรง  รองลงมาได้แก่อุตสาหกรรมแปรรูปโลหะ  และเครื่องจักรกล  โรงงานเหล่านี้ได้เริ่มส่อเค้าสร้างปัญหาสิ่งแวดล้อมตั้งแต่ทศวรรษ  2500  และยังคงเป็นปัญหามากมายจนถึงปัจจุบัน  ซึ่งมีโรงงานที่ได้รับอนุญาตในการประกอบการสูงถึง  289,678  โรง  ส่วนใหญ่เป็นอุตสาหกรรมการผลิต  การพัฒนาประเทศไปสู่ความเจริญทางด้านเศรษฐกิจ  โดยยึดเอาด้านอุตสาหกรรมเป็นเป้าหมายสำคัญ  เป็นสาเหตุหนึ่งที่นำมาสู่การเร่งใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างสิ้นเปลือง  มีการนำเข้าสารเคมีมาใช้ในอัตราเพิ่มขึ้นทุกขณะ  และก่อให้เกิดของเสียต่าง ๆ  เช่น  น้ำเสีย  อากาศเสีย  มลสารและวัสดุอันตราย  รวมทั้งกากตะกอนทั้งทีอยู่ในสภาพของแข็ง  ของเหลว  ก๊าซ  เช่น  กลิ่น  ควัน  เขม่า  ถ่าน  วัสดุมีพิษต่าง ๆ  เป็นต้น
มลพิษที่เกิดจากอุตสาหกรรมมีดังนี้
มลพิษทางน้ำ
   โรงงานอุตสาหกรรมประเภทต่าง ๆ  เป็นแหล่งปล่อยน้ำทิ้งลงสู่แหล่งน้ำและก่อให้เกิดปัญหามลพิษขึ้น  อาทิเช่น
     - น้ำหล่อเย็น  ซึ่งเป็นน้ำทิ้งจากการระบายความร้อนจากเครื่องจักรและอุปกรณ์ต่าง ๆ  โดยปกติน้ำประเภทนี้ไม่ค่อยมีสิ่งเจือปนมากนัก  แต่มีอุณหภูมิตั้งแต่  40-60  องศาเซลเซียส  ซึ่งถือว่าอุณหภูมิในช่วงดังกล่าวนี้  เป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตในน้ำทั้งทางตรงและทางอ้อม
     - น้ำล้าง  เป็นน้ำที่เกิดจากขบวนการล้างวัตถุดิบต่าง ๆ  เครื่องจักร  อุปกรณ์ต่าง ๆ  และทำความสะอาดโรงงาน  เป็นต้น  นับเป็นน้ำทิ้งที่มีสารเจือปนมาก  เช่น  พวกสารอินทรีย์  สารเคมี  สารแขวนลอย  และสารที่จมน้ำได้
     - น้ำทิ้งจากขบวนการผลิต  เป็นน้ำทิ้งที่ใช้ในขบวนการผลิตและน้ำในขบวนการนี้  จะกลายเป็นน้ำทิ้งเกือบทั้งหมด  และปริมาณที่ใช้ในขบวนการผลิตของแต่ละโรงงานไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับชนิดของโรงงาน  น้ำทิ้งจากขบวนการนี้ส่วนใหญ่จะมีความสกปรกมากเพราะมีสารปนเปื้อนออกมา
     - น้ำทิ้งจากกิจกรรมอื่น ๆ  เช่น  น้ำจากเครื่องควบแน่น  น้ำทิ้งจากหม้อน้ำ  เป็นต้น  ที่สำคัญที่สุดได้แก่  น้ำจากเครื่องควบแน่น  ซึ่งมีปริมาณมาก  อุณหภูมิสูงและมีสิ่งสกปรกละลายปนอยู่ด้วย
อุตสาหกรรมที่ก่อให้เกิดมลพิษทางน้ำ
    - อุตสาหกรรมอาหาร  น้ำทิ้งมักมีสารอินทรีย์สูงมากทำให้  O2  น้อยลง
     - อุตสาหกรรมเส้นใย  ของเสียที่เกิดจากสารเจือปนที่มีอยู่ในเส้นใย
     - อุตสาหกรรมกระดาษ  น้ำทิ้งมักส่งกลิ่นเหม็น
     - อุตสาหกรรมปิโตเลียม  น้ำทิ้งมีสารประเภทไฮโดรคาร์บอน  กรด
     - อุตสาหกรรมเคมี  น้ำทิ้งจะเป็นพวกกรดและด่าง (เบส)  และโลหะหนัก  เช่น  น้ำทิ้งจากโรงงานผลิตยาฆ่าแมลงจะมีตะกั่วและปรอท
     - อุตสาหกรรมยางและพลาสติก  น้ำทิ้งจะมีค่า BOD (Biochemical  Oxygen Demand) สูง
     - อุตสาหกรรมอื่น ๆ  เช่น  น้ำทิ้งจากโรงงานฟอกหนังมีฤทธิ์เป็นด่าง

    หน้า 1| 2